به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در تهران، جشنواره سی و هشتم فجر میزبان جایزه‌ای به نام «تندیس سردار سلیمانی» است، جایزه‌ای که در حد همین نام و نشان باقی مانده است و این جشنواره حتی نتوانسته یک فضاسازی محیطی درست و هنری با محوریت مقاومت و نام حاج قاسم در جشنواره برپا کند.

جشنواره فجر که قرار است تندیس حاج قاسم را به بهترین فیلم با موضوع مقاومت اهداء کند در این سال‌ها چشمان خود را روی رشادت و جان‌فشانی رزمندگان مدافع حرم بسته است و هنوز که هنوز است نتوانسته فیلمی قابل‌ستایش با موضوع مقاومت رزمندگان ایرانی در سوریه (به‌استثنای به وقت شام) بسازد، حال سؤال اینجاست که چگونه قرار است میزبان جایزه‌ای به نام حاج قاسم باشد!؟.

جشنواره‌ای که امسال و تا به اینجای کار سه فیلمش شخصیت‌هایی هم‌جنس‌گرا دارند، فیلم‌هایی نه آسیب شناسانه در رابطه با این موضوع بلکه فیلم‌هایی با هدف قبح زدایی از این مسئله در جامعه، در این فیلم‌ها بر روی شخصیت‌های هم‌جنس‌گرا تأکید نمی‌شود بلکه به‌عنوان بخشی از جامعه که در حال گذران زندگی هستند معرفی می‌شوند شخصیت‌هایی که بعضاً در زندگی خود موفق هستند و هم‌جنس‌گرایی آنان امری عادی تلقی می‌شود.

پس از فیلم «عامه‌پسند» و «تومان» آخرین فیلمی که یکی از شخصیت‌هایش هم‌جنس‌گرا بود، فیلم «خوب، بد، جلف2» پیمان قاسم‌خانی بود، فیلمی پر از کنایه‌های سیاسی که یک شخصیت هم‌جنس‌گرا هم داشت که نقش آن را سام درخشانی بازی می‌کرد، شخصیتی که هم‌جنس‌گرا بودنش روند چندانی در پیشبرد قصه نداشت و می‌توانست آن شخصیت هم‌جنس‌گرا هم نباشد، اما بود.

نکته‌ای که در رابطه با چنین فیلم‌هایی مطرح می‌شود گستاخی این کارگردانان است، کما این‌که برخی از آن‌ها در فیلم‌های سابقشان سابقه ترویج هم‌جنس‌گرایی داشتند اما در فیلم‌های جشنواره 38 این مسئله بی‌پرواتر مطرح می‌شود.

این‌که چه شده است که فیلم‌نامه نویسان سینمای ایران به‌صورت اتفاقی دست روی چنین موضوعی گذاشته‌اند شاید اتفاقی باشد اما اگر به محل تأمین خوراک فکری این افراد که غالباً یا جشنواره‌های خارجی یا رسانه‌های خارجی است نگاه کنیم خواهیم فهمید که این دوستان برای خوش‌آمد کجاها فیلم می‌سازند.

گزارش از؛ محمدرضا پورصفار